18

Förinni var haldið áfram. 

M var með 20 þræla hjá sér en engan sem veitti henni nærandi félagsskap. Allir í kringum hana voru eign hennar, og allir hlýddu hverri skipun hennar. M hafði vanmetið fjarlægðina á næsta áfangastað og þörf sína fyrir félagsskap. Þetta þýddi bara eitt: Þrælarnir urðu að afþreyingu fyrir M.

Þegar hún hafði gengið í nokkra tíma fór M að leiðast, benti þræl á að koma til sín og hún kvaldi hann til dauða. Til að byrja með barði hún hann aðeins, mótspyrnulaust, þar til þrællinn lyppaðist niður. Þá fór hún kyrkja hann nánast til dauða en sleppti áður en hann dó og endurtók það í nokkur skipti. Þá kom hnífurinn upp og þrællinn var drepinn með yfirveguðum hætti. 

Í lok fyrsta ferðadags höfðu þrír þrælar drepist með þessum hætti.

Hinir bjuggu til skýli fyrir eiganda sinn og þrír í viðbót drápust sama kvöld.

Eftir tvo svona daga voru bara tveir þrælar eftir en sem betur fer stutt í næsta áfangastað. 

M leiddist þessi skortur á andspyrnu og ákvað að fara ein, fylgdarlaus og á yfirborðinu veik og varnarlaus inn á svæði næstu fórnarlamba hennar.

Loksins, þegar næsta svæði blasti við, lét hún þá þræla sem enn voru eftir krjúpa fyrir fætur sínar og skar þá á háls, með bros á vör. 

17

M var í leiðangri. Hún var ekki að sækja hráefni, leggja undir sig eftirsótt lönd eða slíkt. Hún var einfaldlega að leita að andspyrnu, sem var orðið eftir að fá vegna orðsporsins sem fór af henni.

Hún hafði sent tvo af mönnum sínum til að ræna svolitlu frá nálægum bæ og sá, sér til ánægju, að því var mætt með hörku og mennirnir drepnir.

Nú var komið að henni sjálfri. M var í svartri kápu og með hettu á höfðinu. Hún vonaðist þannig til að mótherjar hennar þekktu hana ekki og gæfust strax upp.

Hún gengur að bænum en sverðið var enn slíðrað og í felum. Hún labbar af tveimur mönnum.

M: "Sælir menn, ég krefst þess að þið færið mér mat og drykk, annars fáið þið að kenna á því!"

Mennirnir litu á M og brugðust illa við.

Maður: "Aðkomumanneskja, hver ert þú að gefa okkur svona fyrirmæli, ein og greinilega varnarlaus?"

M dró nú upp sverðið og mennirnir drógu fram hnífa. Þeir réðust á hana. M var ánægð og dró það aðeins á langinn að sigra þá til að vera viss um að fleiri sæu hvað færi fram. Nú rauk í átt að henni hópur vopnaðra manna. M gaf merki til föruneytis síns um að hlaupa úr felum. Úr verður bardagi.

Það kom M á óvart hvað fólk þessa svæðis var leikið með vopn sín og það tókst að fella 10 menn úr föruneyti M áður en M sá fram á sigur. M nýtti sér hæfileika sína og leikni með sverðið og hjó niður mótherja í stórum stíl. Þetta var samt tæpt. 100 menn höfðu ráðist á hana og nú stóðu 50 menn enn eftir, og bara 8 menn eftir af fylgdarliði M.

M hafði kannski tekið of stóra áhættu í þetta skiptið en allt fór þó vel. Þegar eingöngu 50 þorpsbúar stóðu eftir þá fóru þeir að bakka og forðast sverðsodd M.

M tók nú af sér hettuna. Enginn þorpsbúa hafði séð M en lýsingar af henni höfðu borist víða og hvísl hófst. Það var búið að bera kennsl á M og hún vissi að núna fengi hún ekki meiri mótspyrnu. Þó gat hún úrskurðað að vild.

M: "Kæru þorpsbúar, þið tilheyrið mér núna. Fyrir andspyrnuna þarf ég auðvitað að refsa."

Þorpsbúar koma nú hver á fætur öðrum út og hlusta á hvert orð M.

M sá ungan mann meðal þorpsbúa og benti honum á að stíga fram og skoðaði hann betur. Hann var efni í elítuna en M beið aðeins með að lýsa því yfir. Hún lét nú útbúa veislu fyrir sig og þorpsbúar fengu að sýna henni hvað þeir gátu boðið henni upp á. Hinn ungi maður fær að dvelja með M og hún er ánægð með hann.

Næsta dag, eftir góðan svefn, lýsir M því yfir hvaða fyrirkomulag gangi nú í gildi. Hún tók 20 manns sem þræla, skipaði strákinn unga í elítuna og bauð honum að taka við stjórn svæðisins, sem hann þáði. Skattgreiðslur til M voru ákveðnar. M hafði fengið mótspyrnuna sína, ferska þræla og ný lönd. Markmiðum hennar var náð.

En hún vildi meira.

16

Eftir því sem veldi M stækkaði komst hún að því að orðspor hennar hafði borist langt út fyrir hennar eigin landamæri. Hún var sögð vera ósigrandi og fór því að upplifa að þegar hún kom í ný lönd þá gafst fólk bara strax upp og beygði sig fyrir henni. Hún fékk færri og færri tækifæri til að beita sverðinu eða úthluta refsingum. Ef enginn var árásin þá gat hún heldur ekki framleitt stríðsfanga og gert að þrælum.

Þessi undirgefni og auðmýkt var því farin að hafa neikvæðar afleiðingar. Þrælar strituðu mikið og dóu hratt og þá þurfti því reglulega að endurnýja. Ef M fékk enga stríðsfanga þá þurfti að velja þræla úr hópi almennings sem var ekki nærri því eins skemmtilegt.

M fannst gaman að mótstöðu og andspyrnu og skortur á slíku fékk hana til að hugleiða aðrar leiðir til að fá útrás fyrir sverðið og afla nýrra þræla.

Hún ákvað að setja saman lítið herlið, 20 manns að henni meðtalinni, sem færi í leynilega leiðangra til að leggja undir sig ný lönd. Hún lét útbúa skykkju með hettu sem faldi ljósa lokka hennar og bjart andlitið. M vonaðist til að geta þannig fengið ástæðu til að beita sverðinu.

Hún hélt af stað með lið sitt að svæði sem hún hafði frétt af, þar sem bjuggu meðalháir einstaklingar á hrjóstugu svæði. Landið hafði engin sérstök gæði sem M langaði í, en henni langað að athuga hvort hún gæti ekki fengið andspyrnu með því að þykjast vera ræningjahópur í leit að ránsfeng.

Ferðalagið var í lengra lagi og M lét því hóp þræla fylgja sér til að auðvelda það. Þegar M kom til svæðisins slátraði hún þrælunum og laumaðist nær stærsta þorpinu á svæðinu og fylgdist með.

Í útjaðri stærsta þorpsins ákvað M að prófa viðbrögð við innrás. Tveir af mönnum hennar voru sendir af stað með léleg vopn, og þeim sagt að stela einhverju og athuga hvaða viðbrögð þeir fengju. M fylgdist með í fjarska.

M til ánægju var ekki tekið vel á móti mönnunum tveimur og þeir voru drepnir á staðnum. M var ánægð. Loksins væri von á mótstöðu!

M gerði áætlun.

15

Í veldi M var mikið lagt upp úr skilyrðislausri hlýðni við öll hennar fyrirmæli. Fólk vann mikið og sá til þess að M og elítunni vantaði ekkert.

Einn hópur naut þó undanþágu og það voru einstaklingar undir 13 ára aldri, með fáum undantekningum (einstaklega andstyggilegir einstaklingar á ungum aldri misstu undanþágu sína yfirleitt fyrr). Þessir einstaklingar - börnin - fengu að gera að mestu það sem þeir vildu, með aðgang að mat, klæðum og kennslu í því hvað fylgir því að vera þegn M.

Börn bjuggu ekki endilega hjá foreldrum sínum. Þau gátu verið þar sem þeim leið best. Yfirleitt var einhver meðal elítunnar með nóg pláss og góða aðstöðu sem leyfði börnunum að dvelja á sínu svæði. Að koma vel fram við börn voru lög í landi M. 

Ef það kom í ljós á ungum aldri að barn væri einstaklega vel heppnaður einstaklingur kom til greina að gera hann hluta af elítunni. Yngstu dæmin voru alveg niður í 8 ár. Ef barni var hleypt í elítuna urðu aðrir - foreldrar og önnur börn - um leið skyldug til að hlýða viðkomandi. 

M hvatti alla til að eignast mikið af börnum til að fjölga sem mest þegnum sínum.

14

M og Solla nutu lífsins sem æðstu einstaklingar allra þekktra landa. Þær gátu gert það sem þær vildu við hvern sem er, hvenær sem er.

Einn eftirlætisleikur Sollu var innblásinn af flokkunarkerfi M þegar hún tók við nýjum löndum. Solla færi inn í einhvern bæinn og rölti þar um, sektaði fólk af handahófi og fann sér myndarlega menn til að mynda föruneyti. Hún gengi um og spjallaði við almenning á svæðinu og lærði um venjur og siði og hver væri hvað. Og S leitaði að heppilegum fórnarlömbum fyrir leik sinn.

Leikurinn snérist að breyta örlögum fólks.

Þetta gat falið í sér að taka fyrir hjón og lýsa því yfir að þau væru nú skilin. Væri maðurinn myndarlegur fann Solla fyrir hann myndarlegri konu. Væri konan myndarleg fengi hún að velja sér betri maka. Gamli makinn var svo sviptur frelsi og gefinn til nýja makans.

Þessi leikur Sollu var vel þekktur og allir vissu að þegar Solla var á svæðinu væri hætta á því að örlögum einhvers yrði breytt. Vandað fólk hlakkaði til að fá Sollu á svæðið en fólk sem var lélegri einstaklingurinn í hjónabandi kveið fyrir því. Það var samt ekkert hægt að gera þegar Solla sagði eitthvað. Ef maður var tekinn frá konu sinni þá var það bara þannig.

Annar leikur Sollu var að finna einhvern karlmann meðal almennings og skora á hann í slag. Ef hann sigraði Sollu fengi hann að halda lífi sínu áfram, óbreytt, en ef hann tapaði þá yrði hann sendur sem þræll í námurnar. Það sem var samt skilið af öllum var að Solla tapaði ekki þeim slag. Almenningur mátti ekki á neinn hátt valda meðlimi elítunnar neinu tjóni eða óþægindum. Slagurinn fór því þannig fram að Solla barði og sparkaði í mótherja sinn þar til hann féll í jörðina, tapaði og varð að þræl. Solla minnti mótherjann stanslaust á að hann væri að tapa bæði slag og frelsi sínu en mótherjinn gat ekkert gert. Ef Solla valdi einstakling til að slást við þá var það bara ákveðið ferli sem endaði á sigri Sollu.

Enn einn leikur Sollu var sá að bjóða sér í heimsókn. Hún bankaði á dyrnar og var hleypt inn. Þar með breyttist allt heimilishaldið í að sinna Sollu, þjóna henni, elda fyrir hana og veita henni afnot af rúmi og allri aðstöðu eins og henni sýndist. Ef henni leist vel á lét hún létta á skattheimtu heimilisins og jafnvel veita því afnot af þrælum í einhvern tíma. Ef henni leist illa á gat hún lagt þungar sektir á heimilisfólkið og jafnvel svipt einhvern frelsinu.

Solla hafði ótakmarkað umboð frá M til að gera það sem henni sýndist, og Solla naut þess.

13

Valdataka M hafði í för með sér miklar breytingar á allri samfélagsgerðinni.

Elítan var núna ekki lengur fæðingarréttur. M valdi persónulega þá sem fengu að tilheyra henni og henti meðal annars nokkrum einstaklingum út úr elítunni og gerði að óbreyttum almenningi.

M lét líka endurskipuleggja vinnu. Þrælar störfuðu á ökrum, í námum, við að leggja betri stíga og í öðrum líkamlega krefjandi og slítandi störfum. Fjöldi þeirra var aukinn gríðarlega með vel heppnuðum árásum á nærliggjandi lönd og þegar þurfti að sigra innrásarheri.

Almenningur sá um aðra vinnu, svo sem handverk, þrif, matvælaframleiðslu og annað slíkt. Hann þurfti að láta af hendi megnið af framleiðslu sinnar til elítunnar. Elítan fékk besta matinn, bestu klæðin og bestu vopnin. Elítan bjó líka í bestu húsunum sem voru reist úr steinum og tré og höfðu rennandi vatn. Almenningur bjó að mestu í einföldum kofum.

Elítan hafði engar skyldur aðrar en að sjá til þess að aðrir sæu um alla vinnuna fyrir sig. Elítan var með þjóna og þræla til að þjóna sér.

Hlýðni við fyrirmæli M var nánast undantekningalaus og ekki var heimilt að svo mikið sem hika þegar M ákvað eitthvað.

Þetta samfélag gekk vel og lífsgæði M, Sollu og elítunnar almennt voru mikil. Almenningur fann líka að hernaðarsnilli M færði honum meiri stöðugleika til að sinna störfum sínum.

En á öllu eru undantekningar.

Þegar veldi M stækkaði og það þurfti að innlima ný svæði og þorp í veldi M þurfti stundum að eiga við andspyrnu. Þegar M eignaðist nýtt svæði þá þurfti að flokka fólkið. Besta fólkið fékk að ganga í hóp elítunnar en aðrir urðu að stritandi almenningi og jafnvel þrælum ef þannig lá á M.

Í einu slíku tilviki hafði M fyrir framan sig stóran hóp af fólki af báðum kynjum sem tilheyrði bæ sem M hafði bætt við veldi sitt. M sá hjón í hópnum og fannst konan eiga skilið að vera í elítunni en karlinn ekki og gaf þau fyrirmæli út. Þar með yrðu þau aðskilin.

Konan þakkaði fyrir úrskurð M og M gaf henni umboð til að láta reisa fyrir sig veglegt hús hvar sem hún vildi og byrja að velja sér þjóna og þræla til að þjóna henni. En maðurinn var svekktur. Henn fékk ekki að fara í elítuna og í staðinn orðinn hluti af almenningi. Þú leyfðir honum að tjá sig.

Maður: "Kæra M, ég virði auðvitað ákvarðanir þínar og fyrirmæli en þú hefur lyft konu minni í stétt elítunnar og hún kærir sig ekki um mig lengur. Mér finnst það óréttlátt!"
M: "Já, svona er það bara. Ætlar þú að vera með vandræði?"
Maður: "Kæra M, nei alls ekki! En þú skilur vonandi aðstöðu mína. Ég missti konu mína og hún kærir sig ekki um mig lengur. Hún er elítan. Ekki ég."
M: "Já, þú ert sennilega svekktur. Ef þú ert heppinn þá velur hún þig kannski til að þjóna sér og væntanlegum nýjum maka hennar."

Maðurinn leit á konu sína sem var strax byrjuð að leita sér að nýjum maka - einhverjum manni meðal elítunnar. Tilhugsunin um að þurfa þjóna nýjum maka var þungbær en hann mótmælti ekki ákvörðun M. Orð hennar voru lög.

Svo fór að fyrrverandi kona hans tók sér stöðu sem æðsti stjórnandi svæðisins í umboði M og hafði að leik að láta fyrrverandi mann sinn fá mikið af erfiðum og leiðinlegum verkefnum fyrir sinnuleysi hans í hjónabandinu á sínum tíma. Hún lét hann líka þjóna nýjum maka sínum sem var mun vandaðri maður. Hann var svo gerður að hermanni og dó í því hlutverki.

12

M og S standa fyrir framan hóp uppreisnarþræla og búa sig undir að kremja þá uppreisn til að sýna öðrum þegum M fordæmi.

M og S voru án annars stuðnings og ætluðu sér að tækla þessa uppreisn sjálfar. M vissi að það var alveg hægt. Þrælar voru í fyrsta lagi óvopnaðir á meðan M og S voru með hvöss sverð og hnífa. Í öðru lagi eru þrælar á svo lélegu mataræði að heilsa þeirra er alltaf frekar slök og viðbrögð þeirra líka. Í þriðja lagi voru M og S fimar með sverðin.

M: "Komið nú þrælar, þið þurfið að máta sverðið mitt!"

Nokkrir þrælar tóku nokkur varfærin skref í átt að drottnurum sínum.

M gengur nú hröðum skrefum að þeim.

Þrælarnir sjá brosandi andlit drottnara síns, beitt sverðið og hvað M er ákveðin. Þeir vita hvað er framundan en geta ekkert farið. Það eina í stöðunni var að gera árás.

Þrælarnir hlaupa á móti M og með nokkrum snörpum sveiflum er M búin að særa og drepa þá alla og þeir liggja við fætur hennar.

Aðrir þrælar sjá að M er svo gott sem ósigrandi fyrir þá miðað við þeirra getu, líkamlegt ástand og vopnleysi.

En þeir geta ekkert gert úr þessu. Þeir voru búfé á leið í slátrun og þeir vissu það. Þeir voru mýs sem biðu eftir að kötturinn færi að leika sér að þeim.

M gekk nú beint í þrælahópinn allan og drap nokkra í viðbót með snörpum hreyfingum. Solla kom í kjölfarið og drap og særði nokkra. Um 20 þrælar í viðbót falla.

M stoppar svo skyndilega. Hún stendur í miðjum hópi þrælanna, umkringd þeim, og við fætur hennar líkamar fórnarlamba hennar og Sollu.

M leit í kringum sig, og þrælarnir litu á hana. Þótt hún væri ein með Sollu og þrælarnir væru nokkrir tugir þá var þetta samt ójafn leikur. Yfirburðir M voru það miklir.

En áfram heldur leikurinn og smátt og smátt fækkar í hópi þrælanna og M og S byrja að taka sér betri tíma til að svipta þá lífi. Til að sýna gott fordæmi þurfti að sýna hvernig uppreisn leiðir til þjáningarfullra pyntinga, og það gerðu þær.

Að lokum voru bara 3 þrælar eftir og M leyfði þeim að lifa aðeins lengur ef þeir skríða á eftir henni eins og hundar. Það gerðu þeir, og M og S koma sér í bað og dekur með þrjá þrælahunda á eftir sér.