18

Förinni var haldið áfram. 

M var með 20 þræla hjá sér en engan sem veitti henni nærandi félagsskap. Allir í kringum hana voru eign hennar, og allir hlýddu hverri skipun hennar. M hafði vanmetið fjarlægðina á næsta áfangastað og þörf sína fyrir félagsskap. Þetta þýddi bara eitt: Þrælarnir urðu að afþreyingu fyrir M.

Þegar hún hafði gengið í nokkra tíma fór M að leiðast, benti þræl á að koma til sín og hún kvaldi hann til dauða. Til að byrja með barði hún hann aðeins, mótspyrnulaust, þar til þrællinn lyppaðist niður. Þá fór hún kyrkja hann nánast til dauða en sleppti áður en hann dó og endurtók það í nokkur skipti. Þá kom hnífurinn upp og þrællinn var drepinn með yfirveguðum hætti. 

Í lok fyrsta ferðadags höfðu þrír þrælar drepist með þessum hætti.

Hinir bjuggu til skýli fyrir eiganda sinn og þrír í viðbót drápust sama kvöld.

Eftir tvo svona daga voru bara tveir þrælar eftir en sem betur fer stutt í næsta áfangastað. 

M leiddist þessi skortur á andspyrnu og ákvað að fara ein, fylgdarlaus og á yfirborðinu veik og varnarlaus inn á svæði næstu fórnarlamba hennar.

Loksins, þegar næsta svæði blasti við, lét hún þá þræla sem enn voru eftir krjúpa fyrir fætur sínar og skar þá á háls, með bros á vör. 

17

M var í leiðangri. Hún var ekki að sækja hráefni, leggja undir sig eftirsótt lönd eða slíkt. Hún var einfaldlega að leita að andspyrnu, sem var orðið eftir að fá vegna orðsporsins sem fór af henni.

Hún hafði sent tvo af mönnum sínum til að ræna svolitlu frá nálægum bæ og sá, sér til ánægju, að því var mætt með hörku og mennirnir drepnir.

Nú var komið að henni sjálfri. M var í svartri kápu og með hettu á höfðinu. Hún vonaðist þannig til að mótherjar hennar þekktu hana ekki og gæfust strax upp.

Hún gengur að bænum en sverðið var enn slíðrað og í felum. Hún labbar af tveimur mönnum.

M: "Sælir menn, ég krefst þess að þið færið mér mat og drykk, annars fáið þið að kenna á því!"

Mennirnir litu á M og brugðust illa við.

Maður: "Aðkomumanneskja, hver ert þú að gefa okkur svona fyrirmæli, ein og greinilega varnarlaus?"

M dró nú upp sverðið og mennirnir drógu fram hnífa. Þeir réðust á hana. M var ánægð og dró það aðeins á langinn að sigra þá til að vera viss um að fleiri sæu hvað færi fram. Nú rauk í átt að henni hópur vopnaðra manna. M gaf merki til föruneytis síns um að hlaupa úr felum. Úr verður bardagi.

Það kom M á óvart hvað fólk þessa svæðis var leikið með vopn sín og það tókst að fella 10 menn úr föruneyti M áður en M sá fram á sigur. M nýtti sér hæfileika sína og leikni með sverðið og hjó niður mótherja í stórum stíl. Þetta var samt tæpt. 100 menn höfðu ráðist á hana og nú stóðu 50 menn enn eftir, og bara 8 menn eftir af fylgdarliði M.

M hafði kannski tekið of stóra áhættu í þetta skiptið en allt fór þó vel. Þegar eingöngu 50 þorpsbúar stóðu eftir þá fóru þeir að bakka og forðast sverðsodd M.

M tók nú af sér hettuna. Enginn þorpsbúa hafði séð M en lýsingar af henni höfðu borist víða og hvísl hófst. Það var búið að bera kennsl á M og hún vissi að núna fengi hún ekki meiri mótspyrnu. Þó gat hún úrskurðað að vild.

M: "Kæru þorpsbúar, þið tilheyrið mér núna. Fyrir andspyrnuna þarf ég auðvitað að refsa."

Þorpsbúar koma nú hver á fætur öðrum út og hlusta á hvert orð M.

M sá ungan mann meðal þorpsbúa og benti honum á að stíga fram og skoðaði hann betur. Hann var efni í elítuna en M beið aðeins með að lýsa því yfir. Hún lét nú útbúa veislu fyrir sig og þorpsbúar fengu að sýna henni hvað þeir gátu boðið henni upp á. Hinn ungi maður fær að dvelja með M og hún er ánægð með hann.

Næsta dag, eftir góðan svefn, lýsir M því yfir hvaða fyrirkomulag gangi nú í gildi. Hún tók 20 manns sem þræla, skipaði strákinn unga í elítuna og bauð honum að taka við stjórn svæðisins, sem hann þáði. Skattgreiðslur til M voru ákveðnar. M hafði fengið mótspyrnuna sína, ferska þræla og ný lönd. Markmiðum hennar var náð.

En hún vildi meira.

16

Eftir því sem veldi M stækkaði komst hún að því að orðspor hennar hafði borist langt út fyrir hennar eigin landamæri. Hún var sögð vera ósigrandi og fór því að upplifa að þegar hún kom í ný lönd þá gafst fólk bara strax upp og beygði sig fyrir henni. Hún fékk færri og færri tækifæri til að beita sverðinu eða úthluta refsingum. Ef enginn var árásin þá gat hún heldur ekki framleitt stríðsfanga og gert að þrælum.

Þessi undirgefni og auðmýkt var því farin að hafa neikvæðar afleiðingar. Þrælar strituðu mikið og dóu hratt og þá þurfti því reglulega að endurnýja. Ef M fékk enga stríðsfanga þá þurfti að velja þræla úr hópi almennings sem var ekki nærri því eins skemmtilegt.

M fannst gaman að mótstöðu og andspyrnu og skortur á slíku fékk hana til að hugleiða aðrar leiðir til að fá útrás fyrir sverðið og afla nýrra þræla.

Hún ákvað að setja saman lítið herlið, 20 manns að henni meðtalinni, sem færi í leynilega leiðangra til að leggja undir sig ný lönd. Hún lét útbúa skykkju með hettu sem faldi ljósa lokka hennar og bjart andlitið. M vonaðist til að geta þannig fengið ástæðu til að beita sverðinu.

Hún hélt af stað með lið sitt að svæði sem hún hafði frétt af, þar sem bjuggu meðalháir einstaklingar á hrjóstugu svæði. Landið hafði engin sérstök gæði sem M langaði í, en henni langað að athuga hvort hún gæti ekki fengið andspyrnu með því að þykjast vera ræningjahópur í leit að ránsfeng.

Ferðalagið var í lengra lagi og M lét því hóp þræla fylgja sér til að auðvelda það. Þegar M kom til svæðisins slátraði hún þrælunum og laumaðist nær stærsta þorpinu á svæðinu og fylgdist með.

Í útjaðri stærsta þorpsins ákvað M að prófa viðbrögð við innrás. Tveir af mönnum hennar voru sendir af stað með léleg vopn, og þeim sagt að stela einhverju og athuga hvaða viðbrögð þeir fengju. M fylgdist með í fjarska.

M til ánægju var ekki tekið vel á móti mönnunum tveimur og þeir voru drepnir á staðnum. M var ánægð. Loksins væri von á mótstöðu!

M gerði áætlun.

15

Í veldi M var mikið lagt upp úr skilyrðislausri hlýðni við öll hennar fyrirmæli. Fólk vann mikið og sá til þess að M og elítunni vantaði ekkert.

Einn hópur naut þó undanþágu og það voru einstaklingar undir 13 ára aldri, með fáum undantekningum (einstaklega andstyggilegir einstaklingar á ungum aldri misstu undanþágu sína yfirleitt fyrr). Þessir einstaklingar - börnin - fengu að gera að mestu það sem þeir vildu, með aðgang að mat, klæðum og kennslu í því hvað fylgir því að vera þegn M.

Börn bjuggu ekki endilega hjá foreldrum sínum. Þau gátu verið þar sem þeim leið best. Yfirleitt var einhver meðal elítunnar með nóg pláss og góða aðstöðu sem leyfði börnunum að dvelja á sínu svæði. Að koma vel fram við börn voru lög í landi M. 

Ef það kom í ljós á ungum aldri að barn væri einstaklega vel heppnaður einstaklingur kom til greina að gera hann hluta af elítunni. Yngstu dæmin voru alveg niður í 8 ár. Ef barni var hleypt í elítuna urðu aðrir - foreldrar og önnur börn - um leið skyldug til að hlýða viðkomandi. 

M hvatti alla til að eignast mikið af börnum til að fjölga sem mest þegnum sínum.

14

M og Solla nutu lífsins sem æðstu einstaklingar allra þekktra landa. Þær gátu gert það sem þær vildu við hvern sem er, hvenær sem er.

Einn eftirlætisleikur Sollu var innblásinn af flokkunarkerfi M þegar hún tók við nýjum löndum. Solla færi inn í einhvern bæinn og rölti þar um, sektaði fólk af handahófi og fann sér myndarlega menn til að mynda föruneyti. Hún gengi um og spjallaði við almenning á svæðinu og lærði um venjur og siði og hver væri hvað. Og S leitaði að heppilegum fórnarlömbum fyrir leik sinn.

Leikurinn snérist að breyta örlögum fólks.

Þetta gat falið í sér að taka fyrir hjón og lýsa því yfir að þau væru nú skilin. Væri maðurinn myndarlegur fann Solla fyrir hann myndarlegri konu. Væri konan myndarleg fengi hún að velja sér betri maka. Gamli makinn var svo sviptur frelsi og gefinn til nýja makans.

Þessi leikur Sollu var vel þekktur og allir vissu að þegar Solla var á svæðinu væri hætta á því að örlögum einhvers yrði breytt. Vandað fólk hlakkaði til að fá Sollu á svæðið en fólk sem var lélegri einstaklingurinn í hjónabandi kveið fyrir því. Það var samt ekkert hægt að gera þegar Solla sagði eitthvað. Ef maður var tekinn frá konu sinni þá var það bara þannig.

Annar leikur Sollu var að finna einhvern karlmann meðal almennings og skora á hann í slag. Ef hann sigraði Sollu fengi hann að halda lífi sínu áfram, óbreytt, en ef hann tapaði þá yrði hann sendur sem þræll í námurnar. Það sem var samt skilið af öllum var að Solla tapaði ekki þeim slag. Almenningur mátti ekki á neinn hátt valda meðlimi elítunnar neinu tjóni eða óþægindum. Slagurinn fór því þannig fram að Solla barði og sparkaði í mótherja sinn þar til hann féll í jörðina, tapaði og varð að þræl. Solla minnti mótherjann stanslaust á að hann væri að tapa bæði slag og frelsi sínu en mótherjinn gat ekkert gert. Ef Solla valdi einstakling til að slást við þá var það bara ákveðið ferli sem endaði á sigri Sollu.

Enn einn leikur Sollu var sá að bjóða sér í heimsókn. Hún bankaði á dyrnar og var hleypt inn. Þar með breyttist allt heimilishaldið í að sinna Sollu, þjóna henni, elda fyrir hana og veita henni afnot af rúmi og allri aðstöðu eins og henni sýndist. Ef henni leist vel á lét hún létta á skattheimtu heimilisins og jafnvel veita því afnot af þrælum í einhvern tíma. Ef henni leist illa á gat hún lagt þungar sektir á heimilisfólkið og jafnvel svipt einhvern frelsinu.

Solla hafði ótakmarkað umboð frá M til að gera það sem henni sýndist, og Solla naut þess.

13

Valdataka M hafði í för með sér miklar breytingar á allri samfélagsgerðinni.

Elítan var núna ekki lengur fæðingarréttur. M valdi persónulega þá sem fengu að tilheyra henni og henti meðal annars nokkrum einstaklingum út úr elítunni og gerði að óbreyttum almenningi.

M lét líka endurskipuleggja vinnu. Þrælar störfuðu á ökrum, í námum, við að leggja betri stíga og í öðrum líkamlega krefjandi og slítandi störfum. Fjöldi þeirra var aukinn gríðarlega með vel heppnuðum árásum á nærliggjandi lönd og þegar þurfti að sigra innrásarheri.

Almenningur sá um aðra vinnu, svo sem handverk, þrif, matvælaframleiðslu og annað slíkt. Hann þurfti að láta af hendi megnið af framleiðslu sinnar til elítunnar. Elítan fékk besta matinn, bestu klæðin og bestu vopnin. Elítan bjó líka í bestu húsunum sem voru reist úr steinum og tré og höfðu rennandi vatn. Almenningur bjó að mestu í einföldum kofum.

Elítan hafði engar skyldur aðrar en að sjá til þess að aðrir sæu um alla vinnuna fyrir sig. Elítan var með þjóna og þræla til að þjóna sér.

Hlýðni við fyrirmæli M var nánast undantekningalaus og ekki var heimilt að svo mikið sem hika þegar M ákvað eitthvað.

Þetta samfélag gekk vel og lífsgæði M, Sollu og elítunnar almennt voru mikil. Almenningur fann líka að hernaðarsnilli M færði honum meiri stöðugleika til að sinna störfum sínum.

En á öllu eru undantekningar.

Þegar veldi M stækkaði og það þurfti að innlima ný svæði og þorp í veldi M þurfti stundum að eiga við andspyrnu. Þegar M eignaðist nýtt svæði þá þurfti að flokka fólkið. Besta fólkið fékk að ganga í hóp elítunnar en aðrir urðu að stritandi almenningi og jafnvel þrælum ef þannig lá á M.

Í einu slíku tilviki hafði M fyrir framan sig stóran hóp af fólki af báðum kynjum sem tilheyrði bæ sem M hafði bætt við veldi sitt. M sá hjón í hópnum og fannst konan eiga skilið að vera í elítunni en karlinn ekki og gaf þau fyrirmæli út. Þar með yrðu þau aðskilin.

Konan þakkaði fyrir úrskurð M og M gaf henni umboð til að láta reisa fyrir sig veglegt hús hvar sem hún vildi og byrja að velja sér þjóna og þræla til að þjóna henni. En maðurinn var svekktur. Henn fékk ekki að fara í elítuna og í staðinn orðinn hluti af almenningi. Þú leyfðir honum að tjá sig.

Maður: "Kæra M, ég virði auðvitað ákvarðanir þínar og fyrirmæli en þú hefur lyft konu minni í stétt elítunnar og hún kærir sig ekki um mig lengur. Mér finnst það óréttlátt!"
M: "Já, svona er það bara. Ætlar þú að vera með vandræði?"
Maður: "Kæra M, nei alls ekki! En þú skilur vonandi aðstöðu mína. Ég missti konu mína og hún kærir sig ekki um mig lengur. Hún er elítan. Ekki ég."
M: "Já, þú ert sennilega svekktur. Ef þú ert heppinn þá velur hún þig kannski til að þjóna sér og væntanlegum nýjum maka hennar."

Maðurinn leit á konu sína sem var strax byrjuð að leita sér að nýjum maka - einhverjum manni meðal elítunnar. Tilhugsunin um að þurfa þjóna nýjum maka var þungbær en hann mótmælti ekki ákvörðun M. Orð hennar voru lög.

Svo fór að fyrrverandi kona hans tók sér stöðu sem æðsti stjórnandi svæðisins í umboði M og hafði að leik að láta fyrrverandi mann sinn fá mikið af erfiðum og leiðinlegum verkefnum fyrir sinnuleysi hans í hjónabandinu á sínum tíma. Hún lét hann líka þjóna nýjum maka sínum sem var mun vandaðri maður. Hann var svo gerður að hermanni og dó í því hlutverki.

12

M og S standa fyrir framan hóp uppreisnarþræla og búa sig undir að kremja þá uppreisn til að sýna öðrum þegum M fordæmi.

M og S voru án annars stuðnings og ætluðu sér að tækla þessa uppreisn sjálfar. M vissi að það var alveg hægt. Þrælar voru í fyrsta lagi óvopnaðir á meðan M og S voru með hvöss sverð og hnífa. Í öðru lagi eru þrælar á svo lélegu mataræði að heilsa þeirra er alltaf frekar slök og viðbrögð þeirra líka. Í þriðja lagi voru M og S fimar með sverðin.

M: "Komið nú þrælar, þið þurfið að máta sverðið mitt!"

Nokkrir þrælar tóku nokkur varfærin skref í átt að drottnurum sínum.

M gengur nú hröðum skrefum að þeim.

Þrælarnir sjá brosandi andlit drottnara síns, beitt sverðið og hvað M er ákveðin. Þeir vita hvað er framundan en geta ekkert farið. Það eina í stöðunni var að gera árás.

Þrælarnir hlaupa á móti M og með nokkrum snörpum sveiflum er M búin að særa og drepa þá alla og þeir liggja við fætur hennar.

Aðrir þrælar sjá að M er svo gott sem ósigrandi fyrir þá miðað við þeirra getu, líkamlegt ástand og vopnleysi.

En þeir geta ekkert gert úr þessu. Þeir voru búfé á leið í slátrun og þeir vissu það. Þeir voru mýs sem biðu eftir að kötturinn færi að leika sér að þeim.

M gekk nú beint í þrælahópinn allan og drap nokkra í viðbót með snörpum hreyfingum. Solla kom í kjölfarið og drap og særði nokkra. Um 20 þrælar í viðbót falla.

M stoppar svo skyndilega. Hún stendur í miðjum hópi þrælanna, umkringd þeim, og við fætur hennar líkamar fórnarlamba hennar og Sollu.

M leit í kringum sig, og þrælarnir litu á hana. Þótt hún væri ein með Sollu og þrælarnir væru nokkrir tugir þá var þetta samt ójafn leikur. Yfirburðir M voru það miklir.

En áfram heldur leikurinn og smátt og smátt fækkar í hópi þrælanna og M og S byrja að taka sér betri tíma til að svipta þá lífi. Til að sýna gott fordæmi þurfti að sýna hvernig uppreisn leiðir til þjáningarfullra pyntinga, og það gerðu þær.

Að lokum voru bara 3 þrælar eftir og M leyfði þeim að lifa aðeins lengur ef þeir skríða á eftir henni eins og hundar. Það gerðu þeir, og M og S koma sér í bað og dekur með þrjá þrælahunda á eftir sér.

11

M hafði nýlega fengið á sínar hendur öll völd yfir löndum hennar fólks og hafði í kjölfarið aukið þau völd töluvert og réði nú öllu sem hún vildi.

Yfirleitt voru dagarnir auðveldir fyrir M. Henni var þjónað og hún útdeildi verkefnum, sektum og refsingum eins og henni hentaði. Vaxandi safn þræla jók mjög á framleiðslu á öllum gæðum og hið frjálsa fólk sem vann fyrir elítuna sinnti sínu af auðmýkt og hlýðni.

En nú bárust skilaboð til M. Í þrælahópi nokkrum var að myndast mótstaða. Þetta voru þrælar Sollu. Hún hafði stækkað þrælasafn sitt svo mikið að það náðist hreinlega ekki að gefa öllum þrælunum verkefni og þeir eyddu því sumir dögunum að sitja og bíða eftir fyrirmælum. Þetta var ekki gott því þeir höfðu nú rætt sín á milli um að hætta að eyða dögunum í ekkert og gera eitthvað sem þeir völdu sjálfir.

Solla bað M um að aðstoða sig við þetta mál.

Þetta var skemmtilegt verkefni að mati M. M hafði aldrei þurft að brjóta á bak uppreisn þræla áður.

M safnaði að sér upplýsingum. Þetta voru um 100 þrælar af mismunandi gerðum, frá háum og sterkum mönnum til lágvaxinna manna og kvenna. Þeir höfðu engin vopn en einhver prik og frumstæð verkfæri.

Solla stakk upp á því að senda þá bara í hinar nýju námur til að strita en M fannst það ekki sýna gott fordæmi. Ef þræl var sagt að sitja kyrr allan daginn og gera ekkert þá átti hann einfaldlega að hlýða því en ekki fá eigin hugmyndir.

M lét leiða sig að þrælauppreisninni. Solla var með henni en enginn annar.

Þrælarnir horfa á drottnara sína og bíða átekta.

M: "Þrælar, ykkur datt í hug að fá ykkar eigin hugmyndir og ég er ekki hrifin af því. Núna býð ég hverjum sem vill eða þorir að takast á við mig og sverð mitt."

M horfði brosandi yfir hópinn. Allir vissu vel hvað M var fim með sverðið og hvað Solla gæti gert við þá ef hún fengi þá til meðferðar.

Lítill hópur steig fram.

Þræll: "Kæra M, drottnari okkar, við viljum bara fá verkefni!"
M: "Ef þið hafið ekkert að gera þá er það vilji eiganda ykkar. Ég get ekki þolað svona frumkvæðishugsanir frá eignum mínum."

Þrælarnir sáu að M var búin að ákveða sig og að það eina í stöðunni núna væri að berjast.

M og Solla litu á hvor aðra og brostu. Núna yrði fjör!

10

M og Solla voru á heimleið eftir að hafa sigrað stóran innrásarher og svipt stríðsfanga sína frelsi.

Sollu fannst gaman að fá ný fórnarlömb og lék ýmsa leiki með þau. Einn þeirra var sá að þræll sem var næstur í röðinni var látinn þrífa hníf Sollu áður en hún beitti honum á hann. Það var eitthvað svo auðmýkjandi að láta þræl þrífa verkfærið sem yrði svo beitt á hann.

Hugur M var við annað. Hún hafði ekki haft öll völd yfir löndunum lengi en var strax byrjuð að framkvæma breytingar. Næst á dagskrá var að breyta öllu kerfi dóma og annarra úrlausna deilumála. Þegnar M bjuggu við frekar þunglamalegt kerfi þar sem allir í deilumáli fengu að koma skoðunum sínum að, rökstyðja þær og færa fyrir hóp dómara sem úrskurðuðu í málinu. M hafði sjálf þurft að nota þetta kerfi og fannst það þungt og þreytandi.

Áætlun M var sú að breyta öllu þessu kerfi þannig að hún réði sjálf hvernig deilumál yrðu útkljáð. Þegar hún kom í bæ sinn ákvað hún að prófa kerfið.

Hún lét leiða fyrir sig tvo menn sem voru að deila um notkunarrétt yfir hópi þræla. Báðir vildu láta þá vinna fyrir sig.

M leit á þá og dæmdi þannig að myndarlegri maðurinn fékk umráðarétt yfir þrælunum án þess að hlusta á þá rökstyðja eitt né neitt. Sá ómyndarlegi kvartaði:
"Kæra M, þú hefur ekki hlustað á rök mín!"
M: "Það er rétt. Ég nenni því ekki."
Maður: "En kæra M, nú mun reynast mjög erfitt fyrir mig að skila af mér þeirri vinnu sem þú krefst af mér!"
M: "En það tekst alveg er það ekki? Eða þarf ég að refsa þér?"
Maður: "Kæra M, það mun takast! Fyrirgefðu mér, ég mun strax hefjast handa!"

M brosti. Þetta kerfi var miklu betra en hið gamla. M lét alla sem áttu í deilumálum koma fyrir sig og dæmdi svo í öllum málunum byggt algjörlega á hennar eigin geðþótta, og lét á meðan þjóna sér og dekra við sig. Á innan við 2 klukkutímum var hún búin að greiða úr öllum málum og gat leyst upp hið gamla kerfi dóma og úrskurðavalds. M réði öllu.

M skipaði Sollu sem varadómara. Solla var fljót að átta sig á notagildi þessa valds og gekk nú um bæinn og útdeildi sektum og refsingum jafnvel þótt enginn væri að deila. Þannig gat maður búist við því að fá sekt og að þurfa greiða hana til nágranna síns upp úr þurru. Þeir sem mótmæltu gátu búist við hörðum refsingum.

M var ánægð með dagsverkið. En þá bárust henni skilaboð sem hún þurfti að bregðast við.

9

M lét 1000 stríðsfanga raða sér upp í beinar raðir og flokkaðir eftir hæð og kyni.

Solla var fljót að benda á 20 lægstu karlmennina til að gera að fórnarlömbum sínum. M valdi sjálf 30 snyrtilegustu karlmennina og gerði að persónulegum þrælum sínum.

S: "Kæra M, hvað eigum við að gera við hina?"

M brosti. Hún hafði áætlanir. Hún vissi af nálægum fjöllum sem gætu geymt allskyns hráefni sem voru enn óunnin: Gull, silfur og annað slíkt. Hún hafði núna mannskap til að hefja námuvinnslu á þessu svæði. Allir sem urðu eftir þegar Solla var búin að velja sín fórnarlömb og M sína þræla voru nú skilgreindir sem námuþrælar.

M útskýrði fyrir námuþrælunum hvað væri að gerast.

M: "Þrælar, ég er búin að ákveða að opna nýjar námur. Þið farið í þær og þar stritið þið til dauða. Vinnudagar ykkar verða 18 tímar á dag og það verða engir hvíldardagar. Ég ætla að sækja inn á heimalönd ykkar og gera þar alla sem ég næ í að þrælum og bæta við ykkar hóp. Örlög ykkar eru innsigluð."

Þrælarnir horfa á M og eru fullir aðdáunar yfir henni um leið og þeir skilja að örlög þeirra verða langvarandi dauði í striti til dauða.

M og Solla snúa nú aftur heim og við tekur verðskuldað dekur og hvíld eftir viðburði dagsins.

8

M og S njóta þess að kvelja þræla til dauða og halda nú af stað á svæði þar sem bíða þeirra ferskir þrælar úr nýlegum hernaðaraðgerðum. M taldi nauðsynlegt að halda fjölda nýrra þræla í skefjum til að hinn stritandi almenningur yrði ekki verkefnalaus.

Þegar þær M og S voru rétt ókomnar á svæðið með nýju þrælunum kom sendiboði hlaupandi að M og sagði henni að hjá nálægum landamærum væru hópar ytri manna að reyna gera árás. Hersveitir M væru líklega að fara hrinda þeirri árás en að aldrei áður hefði slíkur fjöldi tekið þátt í árás á lönd hennar og elítunnar.

Solla brosti og vildi fá að taka þátt í þessari orustu og M féllst á það. Þær halda af stað. M vissi að Solla var áköf í að sanna sig fyrir M.

Þær koma að innrásarsvæðinu. Hundruðir af sjálfboðaliðum M og þrælum vörðust sveitum innrásaraðila. Innrásaraðilarnir voru af tegund lágvaxinna manna

S: "Kæra M, sérðu veisluna sem er framundan? Lágvaxnir menn í stórum hópum!"

M brosti og kinkað kolli. Lágvaxnir og frekar aumir menn í miklum fjölda voru uppáhaldstegund hennar.

Þær koma sér beint að svæðinu þar sem menn berjast sem mest. Það er tekið eftir því að M og S eru mættar á svæðið. Sjálfboðaliðar M endurhugsa varnarlínur sínar til að verja M og S sem mest, en M og S halda sífellt áfram að nálgast hörðustu bardagana. Að lokum eru þær komnar þar sem hasarinn er mestur.

Solla fer fremst í flokki og byrjar að höggva niður lágvaxna mótherja. Fimni hennar með sverð og hníf er mikil.

M tekur aðra nálgun og lætur færa sér mótherja sem hún eyðir meiri tíma í að kvelja. M naut þess að láta færa sér menn sem voru höfðinu lægri en hún sjálf og mylja bein þeirra, taka út augu þeirra og að öðru leyti kvelja þá til dauða.

Í sameiningu sjá árásarsveitirnar að M og S í sameiningu gera innrás þeirra vonlausa.

M gefur út þau fyrirmæli að það eigi að taka sem flesta af árásarmönnunum til fanga. Solla þurfti auðvitað ekki að hlýða þeim fyrirmælum og fær að slátra eins og henni langar.

Í lok dags tekst að stöðva árásina. 1000 fangar bíða ákvörðunar M.

7

M nýtur þess að sjá Sollu kvelja og drepa þræla. Solla er skipulögð og yfirveguð. Hún lætur þræla leggjast á bakið og sker þá og aflimar hægt og rólega.

En allt í einu fer þræll á flótta. Hann reynir að forðast örlög sín. M lætur sækja hann og færa til sín.

M stendur upp og sparkar í höfuð þrælsins svo hann vankast. Hún lætur hann leggjast á bakið og sest á maga hans.

M: "Þræll, það er ekkert framundan hjá þér annað en dauði. Er það skilið?"
Þræll: "Kæra M, drottnari minn, það er skilið."

M ber hníf að hálsi hans en sker hann ekki í gegnum húðina.

M stendur upp og sest á andlit þræls síns og pisssar upp í hann.

M: "Vittu til, þræll, það verður gaman að kvelja þig til dauða."

Þrællinn drekkur piss kvalara síns. M sest svo aftur á maga þræls síns og sker hann þar til hann deyr, hægt og rólega.

M fær svo skilaboð um að framboð nýrra þræla vegna seinustu árása sé orðið svo mikið að það dugi ekkert annað til að en að senda Sollu af stað með sverðið.

6

M hugsaði sig ekki lengi um áður en hún gaf Sollu sinni leyfi til að gera það sem hún vildi.

Hún fékk til að byrja með 100 þræla sem voru dregnir úr vinnu til að verða fórnarlömb S.

Til að bæta upp fyrir vinnutapið urðu aðrir bara að strita meira.

S leit yfir hóp fómarlamba sinna, verðandi:

"Ég er mjög ánægð að sjá ykkur hérna, þrælar. Ykkar bíða kvalir, pyntingar og dauði. Það eina sem ég vil fá í staðinn er auðmýkt. Ég er að fara kvelja ykkur til dauða en þarf frá ykkur yfirvegað viðhorf til þess."

Þrælarnir horfðu á Sollu með auðmýkt og aðdáun, og biðu nú bara grimmdarlegra örlaga sinna.

5

Solla endaði leik sinn á því að færa M særðan en lifandi þræl og henda fyrir fætur M. M brosti.i Þessi þræll var látinn standa upp og M stakk á augu hans og blindaði. S tók í hár hans og dró til jarðar og skar hann upp, lifandi.

Á meðan þrællinn var að deyja sagði M að S fengi að kvelja og drepa hvern sem hún vildi. S brosti og benti nálægum þræl á að koma til sín. Hann vissi að hann væri að fara kveljast og deyja en hlýddi samt, undir augarráði M. S skar hann og kvaldi í nokkurn tíma. M naut nudds og dekurs á meðan.

Á meðan fær M fregnir af því að skipulag hennar við árás hefði virkað vel. Hersveitir hennar voru að sækja á ný svæði og streymi nýrra þræla var að hefjast.

Þegar S heyrði þetta sagði hún:
"Kæra M, má ég kvelja til dauða 20 þræla á dag?"

M hugsaði málið.

4

M hóf undirbúning að gagnárás vegna yfirvofandi ógnar. Þetta lá þungt á M. Orðrómar voru um að þessi árás yrði þyngri en allar aðrar.

Þá kemur að M vinkona hennar, S. Hún hafði alltaf jákvæð áhrif á M.

S: "M, má ég fá nokkra þræla og aðra til að pynta til dauða?"
M: "Kæra S, það er árás að hefjast. Má þetta bíða?"
S: "Kæra M, helst ekki. Mig langar svo mikið til að pynta þræla til dauða."

M ákvað að þetta yrði þá mikilvægasta verkefni hennar veldis. S átti að fá að leika sér. M lét aðra um að skipuleggja varnir og fór með S á opið svæði þar sem hennar biðu þrælar.

S skemmti M vel. S var miskunnarlaus. Þrælar voru geldir, blindaðir og skornir upp lifandi. S opnaði kvið á þræl og pissaði í hann og minnti þrælinn stanslaust á að hans biði kvalarfullur dauði.

M fylgdist með og lét nudda sig á meðan. Hún myndi verðlauna S vel fyrir frammistöðu hennar.

3

M hafði sett mark sitt á samfélagið eftir að hafa tekið við hlutverki sínu og lýst yfir gríðarlegri aukningu á völdum sínum.

Elítan, sem þá var til staðar, var endurskoðuð. Margir voru dæmdir sem óhæfir til að vera í því hlutverki: Spilltir og latir einstaklingar, fólk sem hafði ekkert fram að færa og fleiri. Þessu fólki var vísað úr þægilegum húsum sínum og gert að búa eins og hinn vinnandi almenningur.

Á móti kom að margir meðal almennings fengu tækifæri til að komast í elítuna. Það voru einstaklega duglegir einstaklingar, klárir og greindir, sem gátu nú sloppið við strit hins daglega lífs.

Svo fór að úthýstir einstaklingar úr elítunni söfnuðust saman og mynduðu andspyrnuhreyfingu sem gerði árás á híbýli M, en var fljótlega hrundið.

M ákvað þá að gamni að setja upp réttarhöld til að dæma hina fyrrverandi elítu-meðlimi í þrælahald.

Hún lét færa sér karlmann, sem áður hafði tilheyrt elítunni.

M: "Hvað viltu segja áður en ég geri þig að þræl?"
Maður: "Kæra M, ég dreg ekki úr völdum þínum, en þú hefur nú tekið af mér þægilegt líf og ætlar að gera það erfitt. Ég hlýt að mega mótmæla því."
M: "Hlýtur þú að mega það? Af hverju?"
Maður: "Ég meina, ég þakka fyrir að fá að tjá mig! Þú sérð þetta vonandi fyrir þér. Ég vaknaði við að einhver færði mér matvæli, þreif hús mitt og sinnti garði mínum. Nú sé ég fram á að verða að þræl."
M: "Já, litli maður, það sérðu fram á. Þú getur ekki boðið mér upp á neitt, er það?"
Maður: "Kæra M, ég get boðið hollustu mína!"

M brosti og benti niður með putta sínum. Maðurinn var orðinn þræll þinn og var sendur út á akur til að strita.

M eyddi deginum í að heyra allskyns ástæður fyrir því að viðkomandi ætti ekki að gerast þræll og skemmti sér við að dæma viðkomandi í þrælahald.

En þá kom skilaboð um að árás væri yfirvofandi. M stóð upp og hófst handa við að skipuleggja næsta skref.

2

Dagur M rann upp. Formleg völd voru hennar.

Þetta var samt ekki formleg valdataka. Þetta var bara samkomulag meðal hinna fáu fjölskyldna, oft kallaðar "elítan", um að einn meðal þeirra sæi um framkvæmd á því sem þurfti til að varðveita lífsgæði þeirra.

M sá samt ástæðu til að hagræða aðstæðum í ljósi breyttra aðstæðna: Óróleika meðal hins vinnandi almennings vegna mikils magns þræla, og væntanlegra árása sem myndu bara fjölga þrælum eftir að hafa verið sigraðar vegna mikils fjölda sjálfboðaliða í hersveitunum.

Eftir athöfnina gaf M út tilkynningu:
"Vegna aðstæðna tek ég núna að mér öll völd yfir öllum og öllu til að sjá til þess að hlutir þróist á þann veg sem mér þóknast."

Enginn mótmælti þessu, eins og M hafði búist við, og hún setti strax í gang áætlun.

Í fyrsta lagi yrði nú þrælum bætt við hersveitirnar. Þeir færu í fremstu víglínu og yrðu þeir fyrstu til að falla. Þannig yrði betri hermönnum hlíft að hluta.

Í öðru lagi yrði gerð útrás og sótt inn á önnur svæði. 70% allra karlmanna þar yrðu gerðir að þrælum en öðrum leyft að starfa eins og venjulega gegn því að senda megnið af framleiðslu sinnar til elítunnar.

Í þriðja lagi yrði gerð endurskoðun á því hverjir teldust með í elítunni. Þetta væri ekki fæðingarréttur lengur. Það yrðu gerðar kröfur um mannkosti, greind og framlag til M í formi félagsskapar.

M bjóst við einhverjum mótbárum. Hún var hér að svipta hluta elítunnar stöðu sinni og gera að vinnandi almenningi. En til að byrja með gerðist ekkert. M bjóst samt við að það gæti breyst.

1

Landið var gróið, hlýtt, frjósamt og auðugt af öllu sem hægt var að hugsa sér. Ávextir uxu, grasið var grænt, sauðféð feitt og fjöllin full af hráefnum.

Þessu landi var stjórnað af lítilli þjóð sem var bundin þéttum böndum. Þetta voru fáar fjölskyldur sem eyddu tíma saman. Þetta var ekki konungsríki eða álíka. Æðsti stjórnandi var valinn hverju sinni með samþykki allra meðal hinna fáu fjölskyldna og hafði mikil völd.

Undir þessum fjölskyldum var stór stétt fólks sem sá um alla vinnu við að rækta, uppskera og safna saman gæðum landsins og færa fjölskyldunum. Þetta var viðtekið fyrirkomulag. Hinar fáu fjölskyldur voru viðurkenndar fyrir manngæði og yfirburði og það var talið sjálfsagt að þjóna þeim með vinnu og skattgreiðslum. Í því fólst engin fyrirhöfn.

Vegna gæða landsins var mikil eftirsókn í gæði þess. Þetta þýddi tvennt: Annars vegar að ítrekaðar árásir voru gerðar til að reyna ná í löndin, og hins vegar að mikið af umkomulausu fólki streymdi inn í þau í von um betri lífsgæði sem þjónar þeirra sem þar réðu.

Innstreymi fólks sem vildi búa í löndunum bjó til mikið framboð af fólki til að þjóna, vinna og manna herlið til að verja löndin. Vegna herliðsins þurftu fjölskyldurnar sem réðu löndunum ekki að fara sjálfar út á vígvöllinn: Sjálfboðaliðar sáu um að manna herinn og hrinda árásum. Þetta gekk yfirleitt vel og löndin héldust nokkuð óbreytt undir stjórn hinna fáu fjölskyldna.

Ítrekaðar árásir þýddu hins vegar að nokkuð var framleitt af stríðsföngum. Lengi vel voru þeir einfaldlega leiddir til aftöku en smátt og smátt myndaðist sú hefð að gera þá að þrælum og setja þá í vinnu.

Þegar þrælunum fór að fjölga fór að koma þrýstingur á hina frjálsu undirsáta að vinna meira. Það var erfitt að keppa við vinnuafl þræla sem fengu litla hvíld og lítið að borða.

Um þetta leyti var að stíga fram á sjónarsviðið framtíðarleiðtogi hinna fáu fjölskyldna: M.

Allir voru sammála um að hún ætti að verða næsti leiðtogi. Hennar biðu samt erfið verkefni. Átti að takmarka innstreymi þræla til að halda almenningi við efnið? Átti að auka enn við fjölda þræla til að framleiða meira? Átti að gera hinn órólega almenning að þrælum til að minnka væntingar þeirra til lífsins?

Að auki var von á fleiri innrásum vegna vaxandi velmegunar á svæði Maríu. Ætti að hefja útrás og ná fleiri svæðum í þjónustu hinna fáu fjölskyldna?

M vissi af þessum áskorunum en þáði engu að síður að taka við öllum völdum, sem drottning og drottnari.