M hafði sett mark sitt á samfélagið eftir að hafa tekið við hlutverki sínu og lýst yfir gríðarlegri aukningu á völdum sínum.
Elítan, sem þá var til staðar, var endurskoðuð. Margir voru dæmdir sem óhæfir til að vera í því hlutverki: Spilltir og latir einstaklingar, fólk sem hafði ekkert fram að færa og fleiri. Þessu fólki var vísað úr þægilegum húsum sínum og gert að búa eins og hinn vinnandi almenningur.
Á móti kom að margir meðal almennings fengu tækifæri til að komast í elítuna. Það voru einstaklega duglegir einstaklingar, klárir og greindir, sem gátu nú sloppið við strit hins daglega lífs.
Svo fór að úthýstir einstaklingar úr elítunni söfnuðust saman og mynduðu andspyrnuhreyfingu sem gerði árás á híbýli M, en var fljótlega hrundið.
M ákvað þá að gamni að setja upp réttarhöld til að dæma hina fyrrverandi elítu-meðlimi í þrælahald.
Hún lét færa sér karlmann, sem áður hafði tilheyrt elítunni.
M: "Hvað viltu segja áður en ég geri þig að þræl?"
Maður: "Kæra M, ég dreg ekki úr völdum þínum, en þú hefur nú tekið af mér þægilegt líf og ætlar að gera það erfitt. Ég hlýt að mega mótmæla því."
M: "Hlýtur þú að mega það? Af hverju?"
Maður: "Ég meina, ég þakka fyrir að fá að tjá mig! Þú sérð þetta vonandi fyrir þér. Ég vaknaði við að einhver færði mér matvæli, þreif hús mitt og sinnti garði mínum. Nú sé ég fram á að verða að þræl."
M: "Já, litli maður, það sérðu fram á. Þú getur ekki boðið mér upp á neitt, er það?"
Maður: "Kæra M, ég get boðið hollustu mína!"
M brosti og benti niður með putta sínum. Maðurinn var orðinn þræll þinn og var sendur út á akur til að strita.
M eyddi deginum í að heyra allskyns ástæður fyrir því að viðkomandi ætti ekki að gerast þræll og skemmti sér við að dæma viðkomandi í þrælahald.
En þá kom skilaboð um að árás væri yfirvofandi. M stóð upp og hófst handa við að skipuleggja næsta skref.