M og S njóta þess að kvelja þræla til dauða og halda nú af stað á svæði þar sem bíða þeirra ferskir þrælar úr nýlegum hernaðaraðgerðum. M taldi nauðsynlegt að halda fjölda nýrra þræla í skefjum til að hinn stritandi almenningur yrði ekki verkefnalaus.
Þegar þær M og S voru rétt ókomnar á svæðið með nýju þrælunum kom sendiboði hlaupandi að M og sagði henni að hjá nálægum landamærum væru hópar ytri manna að reyna gera árás. Hersveitir M væru líklega að fara hrinda þeirri árás en að aldrei áður hefði slíkur fjöldi tekið þátt í árás á lönd hennar og elítunnar.
Solla brosti og vildi fá að taka þátt í þessari orustu og M féllst á það. Þær halda af stað. M vissi að Solla var áköf í að sanna sig fyrir M.
Þær koma að innrásarsvæðinu. Hundruðir af sjálfboðaliðum M og þrælum vörðust sveitum innrásaraðila. Innrásaraðilarnir voru af tegund lágvaxinna manna
S: "Kæra M, sérðu veisluna sem er framundan? Lágvaxnir menn í stórum hópum!"
M brosti og kinkað kolli. Lágvaxnir og frekar aumir menn í miklum fjölda voru uppáhaldstegund hennar.
Þær koma sér beint að svæðinu þar sem menn berjast sem mest. Það er tekið eftir því að M og S eru mættar á svæðið. Sjálfboðaliðar M endurhugsa varnarlínur sínar til að verja M og S sem mest, en M og S halda sífellt áfram að nálgast hörðustu bardagana. Að lokum eru þær komnar þar sem hasarinn er mestur.
Solla fer fremst í flokki og byrjar að höggva niður lágvaxna mótherja. Fimni hennar með sverð og hníf er mikil.
M tekur aðra nálgun og lætur færa sér mótherja sem hún eyðir meiri tíma í að kvelja. M naut þess að láta færa sér menn sem voru höfðinu lægri en hún sjálf og mylja bein þeirra, taka út augu þeirra og að öðru leyti kvelja þá til dauða.
Í sameiningu sjá árásarsveitirnar að M og S í sameiningu gera innrás þeirra vonlausa.
M gefur út þau fyrirmæli að það eigi að taka sem flesta af árásarmönnunum til fanga. Solla þurfti auðvitað ekki að hlýða þeim fyrirmælum og fær að slátra eins og henni langar.
Í lok dags tekst að stöðva árásina. 1000 fangar bíða ákvörðunar M.